ខេត្តកំពង់ធំ ៖ ក្រោយត្រូវភ្លៀងប៉ុន្មានមេ នាដើមរដូវវស្សានេះតំបន់ប្រាសាទសំបូរព្រៃគុកប្រៀបដូចទទួលបានពរជ័យពីព្រះភិរុណ ដែលដល់កាលវេលាសម្ដែងឫទ្ធិបង្អុលភ្លៀងស្រោចស្រពប្រឹថពី ញ៉ាំងបណ្ដាព្រឹក្សព្រៃក្នុងតំបន់ការពារទេសភាពព័ទ្ធរាជធានីបុរាណខ្មែរនេះឱ្យលូតលាស់ស្លឹកត្រួយបៃតងស្រស់ខ្ចី ។
ប្រាសាទធ្លាប់តែមានភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិជាប់មិនដាច់ ឥឡូវតំបន់ប្រាសាទបុរាណមួយនេះ គឺមានវាសនាមិនខុសពីតំបន់ទេសចរណ៍ប្រាង្គប្រាសាទផ្សេងៗនៅកម្ពុជានោះទេ គឺកំពុងទទួលរងផលប៉ះពាល់ជាសាកលនៃវិបត្តិកូវីដ១៩នេះ ។
លោក តុប សុភ័ក អនុរដ្ឋលេខាធិការ និងអ្នកនាំពាក្យក្រសួងទេសចរណ៍បានប្រាប់កោះសន្តិភាពនៅថ្ងៃទី១៦ ខែមិថុនានេះថា «ស្ថានភាពទេសចរណ៍ក៏មិនខុសពីតំបន់ព្រះវិហារប៉ុន្មានដែរ ដោយសារវិបត្តិកូវីដ១៩នេះ ។ មានទេសចរណ៍បរទេសតិចតួច និងទេសចរជាតិទៅលេងកម្សាន្តខ្លះដែរ តែជាក្រុមតូចៗ ឬលក្ខណៈគ្រួសារ មិត្តភក្តិ និងជាលក្ខណៈឯកជន មិនមានភ្ញៀវជាលក្ខណៈកញ្ចប់ទស្សនកិច្ចធំៗទេ» ។
បងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់អាចធ្វើដំណើរកម្សាន្តបានគ្រប់គោលដោលដៅទេសចរណ៍ទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង តែត្រូវរក្សាការប្រុងប្រយ័ត្នអោយបានខ្ជាប់ខ្ជួនតាមគោលការណ៍ណែនាំរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល និងក្រសួងសុខាភិបាល ។
សុភ័ក បានបន្ថែមថា «ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនៃការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩ ក្រសួងមិនបានជំរុញអោយមានការដើរលេងកម្សាន្តជាលក្ខណៈទ្រង់ទាយទ្រាយធំ ឬជាក្រុមធំៗនោះទេ ប៉ុន្តែប្រជាជនអាចធ្វើដំណើរកម្សាន្តជាលក្ខណៈគ្រួសារ ឬត្រឹមក្រុម៤ទៅ៥នាក់ ដែលអាចទៅទស្សនាលេងកម្សាន្តបានគ្រប់គោលដៅទេសចរណ៍ទាំងអស់ក្នុងប្រទេសរបស់យើង ។ ដោយគោរពអោយបានខ្ជាប់ខ្ជួនតាមគោលការណ៍ណែនាំរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល និងក្រសួងសុខាភិបាល» ។
យោងតាមក្រសួងទេសចរណ៍តំបន់ប្រាសាទសំបូរព្រៃគុក ត្រូវបានសង់លើដីរាបស្មើមានទំហំ ៣,០០០ ហិកតា មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងភូមិសំបូរ ឃុំសំបូរ ស្រុកសំបូរ ខេត្តកំពង់ធំ ។ ស្ថិតនៅតាមបណ្តោយស្ទឹងសែន រមណីយដ្ឋានវប្បធម៌ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះមានចម្ងាយប្រមាណ ២៨ គីឡូម៉ែត្រភាគឦសាននៃទីរួមខេត្តកំពង់ធំ ។
សូមជម្រាបផងដែរថា តំបន់ប្រាសាទសំបូរព្រៃគុក ត្រូវបានដាក់បញ្ចូលក្នុងបញ្ជីសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌពិភពលោករបស់អង្គការយូណេស្កូ នាវេលាម៉ោង ៩និង៤០នាទី (ម៉ោងនៅកម្ពុជា) យប់ថ្ងៃទី០៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧ ក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលលើកទី៤១ នៃគណៈកម្មការបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ដែលប្រារព្ធឡើងនៅពីថ្ងៃទី០២-១២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៧ នៅទីក្រុងក្រាខូវ សាធារណរដ្ឋប៉ូឡូញ។
ប្រាសាទសំបូរព្រៃគុក ភាគច្រើនកសាងឡើងដោយព្រះបាទឥសានវរ្ម័នទី១ ដែលមានលក្ខណៈជាប្រាសាទទោល និងសង់ជាក្រុមក្នុងកំពែងតែមួយ ។ សម្ភារសំណង់ គឺមានឥដ្ឋតាន កំបោរបាយអ ថ្មភក់ រីឯប្លង់ប្រាសាទមានរាងបួនជ្រុង និងប្រាំបីជ្រុង មានចម្លាក់លើកំបោរបាយអ ។ គ្រឿងលម្អស្ថាបត្យកម្មមានផ្តែរ និងសរសរពេជ្រសុទ្ធសឹងធ្វើអំពីថ្មភក់ ចំណែកជណ្ដើរសិលា និងស៊ុមទ្វារ ក៏សាងឡើងអំពីថ្មភក់ដែរ ៕
